Θέατρον!

Πηγαίνετε καθόλου θέατρο? ξέρετε καμιά καλή θεατρική παράσταση?

Ναι, ναι!!! Εγώ ξέρω μια καλή!!!

Θες να μας την πεις? :)

Ναι, αμέ! Δεν ξέρω αν την ξέρεις... "Η θεραπεία της αϋπνίας" πάντως λέγεται! Καλά ε... πολύ καλή!

εμενα μ αρεσει πολυ το θεατρο αλλα δυστυχως δεν εχω παει προσφατα σε καποια καλη..

Η τελευταια που πηγα και μ αρεσε πολυ ήταν η "μέθοδος Γκρονχολμ"

ΥΠΟΘΕΣΗ:
Σε μία από τις πιο γνωστές πολυεθνικές εταιρείες της Ισπανίας, οι Φερνάντο, Ενρίκε, Μερσέδες και Κάρλος καλούνται να δώσουν συνέντευξη, ως υποψήφιοι για τη θέση του Εμπορικού Διευθυντή.

Κλεισμένοι σε μία μοντέρνα αίθουσα του πολυόροφου κτηρίου της πολυεθνικής, οι τέσσερις υποψήφιοι υποβάλλονται σε κοινή συνέντευξη αλλά χωρίς αληθινό εξεταστή. Στην πραγματικότητα, περνούν από έναν αριθμό δοκιμασιών, που καθόλου δεν μοιάζουν με τις συνηθισμένες μεθόδους που χρησιμοποιούν τα γραφεία επιλογής προσωπικου. Ένα κουτί που ανοιγοκλείνει, μεταφέρει στους διαγωνιζόμενους τις δοκιμασίες κι εκείνοι ακολουθώντας κάθε φορά πιστά τις οδηγίες, προσπαθούν να «φάει» ο ένας τον άλλον.

ο παιχνίδι στο οποίο συμμετέχουν οι διαγωνιζόμενοι έχει κανόνες κι ορισμένοι από αυτούς είναι σκληροί. Οι τέσσερις υποψήφιοι θα πουν ψέματα, θα υποκριθούν, θα ταπεινωθούν και θα φτάσουν στο σημείο να χάσουν την αξιοπρέπειά τους. Κι όλα αυτά για να κερδίσουν την πολυπόθητη θέση εργασίας που αναλογεί στον έναν μόνο από τους τέσσερις φίλοδοξους υποψηφίους.

Η παράσταση: Μπορεί να μην προλάβαμε να δούμε την «Μέθοδο Γκρόνχολμ» πέρυσι στο θέατρο «Τέχνης», σπεύσαμε όμως φέτος να την παρακολουθήσουμε με την ίδια διανομή, αφού μέχρι τις 26 Οκτωβρίου θα επαναληφθεί στο ίδιο θέατρο.

Στο έργο του ισπανού Τζόρντι Γκαλθεράν, που έχει αποσπάσει τις καλύτερες κριτικές αλλά και πλήθος βραβείων, βρήκε ενδιαφέρον ο Γιώργος Καραμίχος διαβάζοντάς το πριν λίγο καιρό στην Ισπανία. Το πρότεινε λοιπόν στον σκηνοθέτη Διαγόρα Χρονόπουλο και το ανέβασμα στη σκηνή δεν άργησε να πραγματοποιηθεί.

Με θέμα που αφορά τις σκληρές εργασιακές σχέσεις και πιο συγκεκριμένα τους τρόπους επιλογής προσωπικού ο Τζόρντι Γκαλθεράν «χτυπάει κατευθείαν στην καρδιά». Μέσα από σουρεαλιστικούς -πολλές φορές- διαλόγους, γεμάτους χιούμορ αλλά και αμεσότητα, οι τέσσερις πρωταγωνιστές εγκλωβίζονται στους ίδιους τους εαυτούς τους προσπαθώντας να κερδίσουν μία θέση εργασίας.

Ο νούμερο ένα υποψήφιος είναι ο Γιώργος Καραμίχος. Υπερόπτης, σίγουρος για τον εαυτό του και απόλυτα κυνικός, βρίσκει στο τέλος την «ανθρώπινη» πλευρά του. Κινείται υπέροχα από τη μία κατάσταση στην άλλη. Μαριονετίστικη φιγούρα ο Χρήστος Σαπουντζής, μπερδεύει άξια τους ανταγωνιστές του όταν καλείται να ενσαρκώσει τον ρόλο του ήδη στελέχους και όχι υποψηφίου της εταιρείας.

Την τετράδα της κοινής συνέντευξης συμπληρώνουν ο Πέτρος Λαγούτης και η μοναδική γυναίκα υποψήφια Βίκυ Παπαδοπούλου. Εντυπωσιάζει ο νεαρός Π. Λαγούτης ως Κάρλος, όταν αποκαλύπτει ότι είναι ομοφυλόφιλος. Παρακολουθούμε τις δυσκολίες αφομοίωσης των ομοφυλόφιλων ακόμη και στον εργασιακό χώρο. Κρίνονταν και ακόμη κρίνονται, μας δείχνει ο Γκαλθεράν. Η Βίκυ Παπαδοπούλου είναι η Μερσέδες που ακόμη και ο θάνατος της μητέρας της την βρίσκει εγκλωβισμένη στην αίθουσα δοκιμασιών. Δεν παραιτείται, μένει εκεί για να κερδίσει.

Η μία αλήθεια ακολουθεί την άλλη και οι ανατροπές στην «Μέθοδο Γκρόνχολμ» κρατούν τις αισθήσεις των θεατών σε εγρήγορση μέχρι το τέλος. Σε έναν χώρο στατικό, ο Γιώργος Γαβαλάς «χτίζει» τη σύγχρονη αίθουσα συνεντεύξεων, εκεί που οι πρωταγωνιστές εισέρχονται με τα ατσαλάκωτα κοστούμια τους για να «παίξουν».

Οι δυνατοί φωτισμοί του Λευτέρη Παυλόπουλου αποτελούν κι αυτοί κομμάτι της παράστασης. Παραπέμπουν στους εξεταστές των υποψηφίων. Στην επιτυχημένη παράσταση βάζει το λιθαράκι του και ο Σταύρος Γασπαράτος με τις νότες του που προκαλούν τον φόβο και το ξάφνιασμα στους πρωταγωνιστές.

Τελικά: Εκφραστής του ρεαλιστικού θεάτρου, ο Γκαλθεράν μας μεταφέρει το εφιαλτικό κλίμα επιλογής προσωπικού των πολυεθνικών εταιρειών. Εμείς, φεύγοντας από το θέατρο, αρκεί να αναλογιστούμε τα κοινά στοιχεία μας με τους υποψηφίους και κατά συνέπεια μέχρι ποιο σημείο είναι διατεθειμένος ο καθένας μας να φτάσει για μιαν αντίστοιχη θέση εργασίας.




Φοβερή παράσταση.. Πολύ καλοί ολοι οι ηθοποιοι.. θα το ξαναβλεπα...

Eχω καιρο να παω θεατρο δεν μπορω να πω οτι με τρελαινει να βλεπω....θεωρω πολυ καλυτερο να συμμετεχω σε θεατρικη ομαδα... Σε βοηθα να ανακαλυψεις το σωμα σου, τον εαυτο σου και σου δινει αρκετη αυτοπεποιθηση. Τωρα που θα πατε πανεπιστημιο κοιταξτε να μπειτε σε καμμια θεατρικη ομαδα θα περασετε καλα!

Elementstv έγραψε:Eχω καιρο να παω θεατρο δεν μπορω να πω οτι με τρελαινει να βλεπω....θεωρω πολυ καλυτερο να συμμετεχω σε θεατρικη ομαδα... Σε βοηθα να ανακαλυψεις το σωμα σου, τον εαυτο σου και σου δινει αρκετη αυτοπεποιθηση. Τωρα που θα πατε πανεπιστημιο κοιταξτε να μπειτε σε καμμια θεατρικη ομαδα θα περασετε καλα!

και γω το εχω σκεφτει αυτο... θα ηταν ωραια.. αλλα μωρε ψιλοντρεπομαι...

Εγώ πάλι θα ήθελα να παίξω στο θέατρο! μ αρέσει πολύ η υποκριτική αν κ δεν νομίζω ότι έχω ταλέντο..

@Xoρχιτο : Ελα μωρε μια χαρα παιδι! Ξεκινα του χρονου θα περασεις πολυ καλα!!


@ Θανο: Ακομη και να μην εχεις ταλεντο πηγαινε για το χαβαλε. Δεν σημαινει οτι θα ανεβασετε και καμμαι τρομακτικη παρασταση, αλλα γενικα ειναι πολυ ωραια εμπειρια. Βεβαια εσυ θα περιεμνεις ενα χρονο να τελειωσεις πανελληνιες και μετα

μμμ λες...; θανο θα ερχεσαι να με βλεπεις να παιζω Αμλετ;

Σου χω κάτι ακόμη καλύτερο! θα παίζω μαζί σου!! Και ο Έλεμεντ θα σκηνοθετεί!

κι εγώ θα είμαι θεατής! :) (δεν το χάνω!)

Α, παιδιά είδα την προηγ βδομάδα μια πολύ ωραία γκέι παράσταση! Πρώτη φορά πήγα σε γκέι παράσταση και μ άρεσε πολύ! Λεγόταν η Τραβιάτα της Λισαβόνας, και μιλούσε για τις γκέι σχέσεις και τη Μαρία Κάλας. Το συνιστώ!

Η ΤΡΑΒΙΑΤΑ ΤΗΣ ΛΙΣΑΒΟΝΑΣ του Τέρενς ΜακΝάλι, σκηνοθεσία Λ. Γεωργακόπουλου
Θέατρο Αλκμήνη από Πέμπτη ως Κυριακή


Ο Τέρενς ΜακΝάλι έχει απασχολήσει το θεατρόφιλο κοινό με το “Corpus Christi” (ένα έργο όπου ο Ιησούς παρουσιάζεται ως γκέι άντρας στο σύγχρονο Τέξας) και το “Master Class” (με θέμα το λυκόφως της καριέρας της Μαρίας Κάλλας). Η “Τραβιάτα της Λισαβόνας” παντρεύει τα δύο αγαπημένα του θέματα καθώς στην πρώτη πράξη δυο γκέι νεοϋορκέζοι που η φιλία τους στηρίζεται στην αγάπη τους για την όπερα παθιάζονται για μια πειρατική ηχογράφηση της “Τραβιάτα” από τη Μαρία Κάλλας. Το camp χιούμορ είναι ξεκαρδιστικό – αν και αποδίδεται με αρκετές δόσεις νευρωτικής υπερβολής από το Φαίδωνα Καστρή στο ρόλο του Μάντι, ενός ηλικιωμένου ομοφυλόφιλου που μοναδική του παρηγοριά είναι οι δίσκοι της Μαρίας. Σκιάζεται όμως από την κρίση στην ερωτική ζωή του Στίβεν που περνάει την ώρα του στου Μάντι καθώς συμφώνησε να παραχωρήσει στον αγαπημένο του Μάικ το σπίτι που μοιράζονται για μια εκτόνωση “της μιας βραδιάς”.

Το γκέι θερμόμετρο της παράστασης ανεβαίνει ακόμα περισσότερο στη δεύτερη πράξη όταν ο Στίβεν γυρνάει σπίτι νωρίτερα για να πιάσει στα “πράσσα” το Μάικ με το νεαρό σερβιτόρο Πολ. Αυτό δεν οφείλεται μόνο στο εκλεκτό οφθαλμόλουτρο που προσφέρουν οι Βασίλης Μπισμπίκης και Λευτέρης Βασιλάκης (η γυμνή σκηνή είναι αναμφίβολα το “καυτό” μυστικό της παράστασης). Ο Στίβεν επιβεβαιώνει αυτό που φοβόταν: δεν πρόκειται για υπόθεση “της μιας βραδιάς” - ο Μάικ είναι ερωτευμένος με τον Πολ και σκοπεύει να τον παρατήσει. Σαν αυθεντική ηρωίδα της όπερας θα κάνει τα πάντα για να ξορκίσει το φάντασμα της μοναξιάς: τη μία σπαρακτικός και την άλλη στυγνός δολοπλόκος, ένα εκκρεμές που ταλαντεύεται ασταμάτητα ανάμεσα σε δάκρυα, παρακάλια, εκβιασμούς και απειλές θα καταλήξει να ξεσκίσει τις σάρκες του μαζί με τις σάρκες των άλλων δύο. Ειδικά η σκηνή που προσπαθεί να “μειώσει” κοινωνικά τον αντίζηλό του μιλώντας του για σκι και ιστιοπλοϊα είναι απλά ανεκτίμητη.

Κατανοητό το άγχος των συντελεστών που σε κάθε ευκαιρία τονίζουν ότι το έργο δεν απευθύνεται σε ένα “ειδικό” κοινό αλλά “αφορά τους πάντες” – και βέβαια έχουν δίκιο. Όμως ειδικά οι γκέι θεατές θα αναγνωρίσουν αλήθειες για τη ζωή τους και τις σχέσεις τους τόσο αιχμηρές όσο σε καμία άλλη θεατρική παράσταση.

(από το: http://gayrightsgreece.blogspot.com/2010/05/blog-post_10.html)

ρεεεε... ποσο θα θελα να το δω

Kαλέ να πας!!!

Λοιπόν, εδώ το θέατρο π είδα σήμερα κ μάρεσε πολύ! πολύ εναλλακτικό, το προτείνω αγορίνες!

Φρεναπάτη του Πιερ Κορνέιγ
ΚΤΙΡΙΟ ΤΣΙΛΛΕΡ - ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
Ανησυχώντας για τη μακροχρόνια εξαφάνιση του γιου της, που η ίδια είχε προκαλέσει με την αυστηρότητά της, μια συντηρητική μητέρα καταφεύγει σ’ έναν διάσημο μάγο. Εκείνος ζωντανεύει μπροστά στα μάτια της, αλλά και μπροστά στα μάτια του θεατή, όλη την πορεία του νεαρού, ο οποίος, μετά από μια τυχοδιωκτική ζωή και πολλές περιπέτειες που τον φέρνουν κοντά στο θάνατο, αφιερώνεται τελικά στην τέχνη του θεάτρου.

Ένας ύμνος στο θέατρο και τα στοιχεία που το συνθέτουν. Ο Πιερ Κορνέιγ στήνει ένα μηχανισμό «θεάτρου μέσα στο θέατρο», με μια μοναδική τεχνική, που αναμιγνύει την κωμωδία με το δράμα, το ερωτικό παιχνίδι με την περιπέτεια, την πραγματικότητα με την ψευδαίσθηση, τους ηθοποιούς με τους «θεατές».
Ένα ιδιαίτερο έργο του γαλλικού κλασικισμού, η αριστουργηματική «Φρεναπάτη» παρουσιάζεται στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου σε διασκευή και σκηνοθεσία του πάντοτε ευφάνταστου Δημήτρη Μαυρίκιου, που υπογράφει και τη μετάφραση του έργου -έμμετρη και ομοιοκατάληκτη όπως το πρωτότυπο- και, μαζί με ένα σύνολο σημαντικών καλλιτεχνών της παλαιότερης και της νεότερης γενιάς, εγγυάται μια μαγική θεατρική εμπειρία.


(από: http://www.n-t.gr/el/events/frenapati/)

καλέ ειμαι σε άλλη χώρα

θα σε πάω στο θέατρο να σε μορφώσω! που λύσσαξες στα pride!

Ναιιιι!!!

αμα θες να ξερεις ημουν 5 χρονια σε θεατρικη ομαδα.. ειμαι της τεχνης εγω!

ψψψ... προσκυνώ πότε θα μας παίξεις κάτι; νομίζω ότι ο Νικ θα χαρεί πολύ

Το αποκορυφωμα μου ειναι ο οργασμος της αγελαδας

που να το κάνεις σε παντομίμα αυτό!