Ανέκδοτα

Μπα, μπα! γελαμε και απο πανω πουλι μου?? αισχος εχω να πω!

ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΜΕ ΓΙΑΤΡΟΥΣ

- Γιατρέ, πριν την εγχείρηση δεν είχατε μούσι...
- Δεν είμαι γιατρός. Ο Αγιος Πέτρος είμαι...

- Γιατρέ, βλέπω μπλε και πράσινους κόκκους..
- Οφθαλμίατρο έχετε δει;

- Οχι! Μόνο μπλε και πράσινους κόκκους....
- Γιατρέ, όλοι με αγνοούν...

- Ο επόμενος, παρακαλώ!
- Γιατρέ, πάσχω από αμνησία...

- Από πότε;
- Από πότε τι;;

- Γιατρέ, νομίζω ότι θα πεθάνω...
- Ανοησίες! Αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που θα σας συμβεί.

- Γιατρέ, έσπασα το χέρι μου σε δυο μέρη.
- Να αποφεύγετε αυτά τα δύο μέρη.

- Γιατρέ, θα μπορώ να παίξω πιάνο όταν βγω από το νοσοκομείο;
- Φυσικά, κύριέ μου! Γιατί όχι;

- Περίεργο! Δεν έμαθα ποτέ να παίζω πιάνο...
- Γιατρέ, συνεχίζω να βλέπω τις κηλίδες που σας είχα πει.

- Δεν σας βοήθησαν τα καινούρια γυαλιά;
- Πώς! Τώρα βλέπω τις κηλίδες καλύτερα.

- Γιατρός: Δεν βρίσκω σαφή αίτια για τα συμπτώματά σας. Μάλλον φταίει το ποτό...
- Εντάξει, γιατρέ. Να ξανάρθω όταν ξεμεθύσετε;

- Γιατρέ, νομίζω ότι χρειάζομαι γυαλιά.
- Σίγουρα, κύριε. Εδώ που μπήκατε είναι ταχυδρομείο.

- Γιατρέ, νομίζω ότι είμαι μήλο!
- Ελάτε πιο κοντά. Δεν δαγκώνω.

- Γιατρέ, κανείς δεν με παίρνει στα σοβαρά.
- Θα αστειεύεστε βέβαια...

- Γιατρέ, νιώθω πάντα αυτόν τον πονόματο όταν πίνω τσάι.
- Δοκιμάσατε να βγάζετε το κουταλάκι;

- Γιατρέ μου, μπορώ να έχω και μια δεύτερη γνώμη;
- Βεβαίως! Ελάτε ξανά αύριο.

- Γιατρέ μου, μου χάλασε το ακουστικό βαρηκοϊας.
- Τι έπαθε;

- Δέκα παρά τέταρτο.
- Οταν σηκώνεστε το πρωί, έχετε πρησμένη γλώσσα, ένα πόνο στην πλάτη και μια φοβερή κατάθλιψη;
- Ακριβώς, γιατρέ μου.
- Κι εγώ! Αναρωτιέμαι τι είναι...

- Γιατρέ μου, κατάπια το στυλό μου. Τι να κάνω;
- Να χρησιμοποιείτε μολύβι.

- Γιατρέ μου, μερικές φορές θέλω να σκοτώσω τον εαυτό μου.
- Αφήστε το σε μένα...

- Να παίρνετε όλα τα χάπια που σας έδωσα. Το πρωί το κόκκινο χάπι με ένα ποτήρι νερό, το μεσημέρι το πράσινο χάπι με ένα ποτήρι νερό, και το βράδυ το μπλε χάπι με ένα ποτήρι νερό.
- Μα τι έχω, γιατρέ μου;
- Δεν πίνετε πολύ νερό.

- Πόσα θέλετε γιατρέ, για να μου βγάλετε το χαλασμένο δόντι;
- 200 Ευρώ.
- 200 Ευρώ για δουλειά λίγων λεπτών;
- Αν θέλετε, μπορώ να κάνω την εξαγωγή πάρα πολύ αργά.

- Γιατρέ μου, χάνω εύκολα την υπομονή μου.
- Μιλήστε μου για το πρόβλημά σας.
- ΜΟΛΙΣ ΣΟΥ ΤΟ'ΠΑ, ΡΕ ΗΛΙΘΙΕ!

- Γιατρέ μου, όλοι νομίζουν ότι είμαι ψεύτης.
- Δεν το πιστεύω.

- Κύριέ μου, είστε κιρρωτικός.
- Γιατρέ μου, μπορώ να έχω και μια δεύτερη γνώμη;
- Βεβαίως! Είστε και άσχημος.

- Γιατρέ μου, έχω πονόλαιμο.
- Σταθείτε στο παράθυρο και κατεβάστε το παντελόνι σας.
- Μα τι σχέση έχει αυτό, γιατρέ;
- Καμιά. Απλώς δεν χωνεύω τους γείτονες.

- Γιατρέ μου, η καρδιά μου χτυπάει ακανόνιστα.
- Μην ανησυχείτε. Σε λίγο θα σταματήσει..

- Μα, 150 Ευρώ για δουλειά λίγων λεπτών; Ούτε εγώ που είμαι γιατρός δεν βγάζω τόσα.
- Υδραυλικός: Το ξέρω, κύριε. Κι εγώ γιατρός ήμουν.

- Τι παίρνετε για τον πονοκέφαλο;
- Ενα λίτρο κρασί το προηγούμενο βράδυ, γιατρέ.

- Βήχετε πιο άνετα σήμερα το πρωί;
- Βέβαια. Εκανα προπόνηση όλο το βράδυ, γιατρέ.

- Γιατρέ, νομίζω ότι είμαι άλογο ιπποδρομιών.
- Από πότε;
- Από τότε που κέρδισα το ντέρμπι.

- Λοιπόν, η εγχείρηση για να διορθώσουμε την κώφωσή σας, πέτυχε!
- Τι πράγμα;;

- Αδελφή, είμαι στο κατώφλι του θανάτου.
- Μη στενοχωριέστε, ο γιατρός θα σας βοηθήσει να το περάσετε.

- Αδελφή, τι θα σας έκανε να μου δώσετε ένα φιλί;
- Το χλωροφόρμιο.

- Δυστυχώς οι εξετάσεις σας έδειξαν ότι σας μένουν 24 ώρες ζωή. Κι αυτό δεν είναι το χειρότερο...
- Μα τι λέτε, γιατρέ; Τι θα μπορούσε να είναι χειρότερο;
- Σας ψάχνω από χτες...

- Γιατρέ, ήμουνα χάλια και προσπάθησα να αυτοκτονήσω με χίλιες ασπιρίνες.
- Σοβαρά; Και τι έγινε;
- Μετά τις δύο πρώτες, ένιωσα πολύ καλύτερα!

- Οδοντίατρος: Κυρία μου, τι κάνετε;;; Εχετε πιάσει τα αρχ***α μου!
- Ακριβώς! Και από δω και πέρα δεν θα πονέσουμε ο ένας τον άλλον, έτσι;;

- Γιατρέ, είναι ένας αόρατος άνδρας στο σαλόνι. Να περάσει;
- Οχι. Πες του ότι δεν μπορώ να τον δω τώρα.

- Γιατρέ, είμαι διχασμένη προσωπικότητα.
- Αδελφή, φέρτε μια καρέκλα ακόμη...

- Εχετε δυσκολία να πάρετε μια απόφαση;
- Και ναι και όχι, γιατρέ μου.

- Γιατρέ μου, κατάπια το κλαρίνο μου.
- Είστε τυχερός που δεν είστε πιανίστας.

- Μα, γιατί φωνάζετε; Δεν άγγιξα ακόμα το δόντι σας!
- Το ξέρω, γιατρέ, αλλά πατάτε πάνω στο πόδι μου!

- Γιατρέ, κάθε πρωί που ξυπνάω αισθάνομαι τρομερό πονοκέφαλο, ναυτία και δεν με κρατάνε τα πόδια μου. Μετά από ένα τέταρτο όμως, όλα μου περνάνε.. Τι να κάνω;
- Να σηκώνεστε ένα τέταρτο αργότερα.

- Γιατρέ μου, έχω κίτρινα δόντια.
- Τι να σας πω... ΦΟΡΕΣΤΕ ΚΑΦΕ ΓΡΑΒΑΤΑ!

- Γιατρέ, πιστεύω ότι είμαι ασανσέρ!
- Πάρτε αυτά τα χάπια. Θα σας ανεβάσουν!!

- Γιατρέ με εχει πιασει μανια με την τηλεπαθεια.
- Το ήξερα ότι θα το πείτε αυτό.

- Γιατρέ μου, κάθε βράδυ βλέπω τον ίδιο τρομαχτικό εφιάλτη.
Κάποιος με κυνηγά να με σκοτώσει. Τρέχω, τρέχω, τρέχω και φτάνω μπροστά σε μια μεγάλη πόρτα με τεράστια κόκκινη επιγραφή. Σπρώχνω για να ανοίξω την πόρτα, σπρώχνω, ξανασπρώχνω αλλά δεν ανοίγει η ρημάδα! Ο τύπος που με κυνηγά πλησιάζει συνεχώς με το μαχαίρι στο χέρι. Ουρλιάζω στον ύπνο μου και ξυπνώ ιδρωμένος και κατατρομαγμένος.
- Μμμμ, ενδιαφέρον. Και δεν μου λέτε, σας παρακαλώ, μήπως θυμάστε τι γράφει η επιγραφή πάνω στην πόρτα;
- ΕΛΞΑΤΕ..

αχχχ αυτα με τους γιατρους πολυ πετυχημενα...


Η Μπουμπού ακούει στο σχολείο τη λέξη μουνί και ρωτάει την μαμά της τι είναι και η μαμά της είπε, ο καναπές. Την άλλη μέρα μαθαίνει τσιμπούκι και πούτσα, ρωτάει την μαμά της και η μαμά της είπε ότι τσιμπούκι σημαίνει σοκολατάκι και πούτσα το πουκάμισο. Όταν ήρθαν οι θείοι της στο σπίτι τους λέει:
- Καθίστε στο μουνί και φάτε τσιμπούκια.
- Τι είναι αυτά τα βρωμόλογα που λες; Φώναξε τη μαμά σου γρήγορα!
Και η Μπουμπού:
- Δεν μπορεί, σιδερώνει την πούτσα του μπαμπά!!!

Δύο φίλοι συναντιούνται μετά από καιρό.
- Μήτσο αδερφέ μου που είσαι χαμένος.
- Ε, να ρε Θανάση ξέρεις πολλές δουλειές.
- Τι κάνεις σήμερα το βράδυ; Πάμε για καφέ;
- Δεν μπορώ σήμερα λείπει ο Βαγγέλης.
- Αύριο μπορείς;
- Μπα, λείπει ο Βαγγέλης.
- Μεθαύριο;
- Ούτε. Λείπει ο Βαγγέλης.
- Ρε Μήτσο ποιος είναι τέλος πάντων ο Βαγγέλης;
- Ούτε που τον ξέρω τον άνθρωπο, απλώς την γυναίκα του πη**ω!

Η δασκάλα ρωτάει τα παιδιά στο μάθημα της αριθμητικής:
- "Υπάρχουν δύο πουλάκια πάνω στο δέντρο. Αν ο κυνηγός πυροβολήσει το ένα από αυτά, πόσα θα μείνουν;".
Οπότε σηκώνει το χέρι της η Μαρία.
- "Ναι Μαρία", λέει η δασκάλα.
- "Ένα", απαντάει η Μαρία.
Ωστόσο ο Τοτός σηκώνει επίμονα το χέρι του φωνάζοντας:
- "Όχι."
Η δασκάλα λοιπόν του απευθύνει το λόγο.
- "Δεν θα μείνει κανένα, αφού και το δεύτερο πουλάκι θα ακούσει τον πυροβολισμό, θα τρομάξει και θα φύγει", της λέει ο Τοτός.
- "Όχι, Τοτέ, τώρα κάνουμε αριθμητική, οπότε θα μείνει ένα πουλάκι, εντάξει; Ωστόσο μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι."
- "Καλά κυρία."
Μετά της λέει:
- "Μπορώ να πω και εγώ ένα;"
- "Ναι", του λέει η δασκάλα.
- "Λοιπόν, σε ένα παγκάκι κάθονται τρεις κυρίες και τρώνε παγωτό, η μια το γλείφει, η άλλη το δαγκώνει και η άλλη το βάζει όλο μέσα. Ποια είναι παντρεμένη;".
Οπότε η δασκάλα προβληματισμένη, αρχίζει να σκέφτεται και του απαντάει:
- "Αυτή που το βάζει όλο μέσα."
- "Όχι κυρία", της απαντάει ο Τοτός, "παντρεμένη είναι αυτή που φοράει βέρα, αλλά μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεστε."