"lyrics" με νοημα....

γραψτε οτι σας βγαινει αυθορμητο...........

muse-time is running out

"bury it
I won't let you bury it
I won't let you smother it
I won't let you murder it

our time is running out
our time is running out
you can't push it underground
you can't stop it screaming out
how did it come to this?
ooooohh"

Είμαι γυφτάκι

Είμαι γυφτάκι στην Πανεπιστημίου
με τα τραγούδια-πατσαβούρια μου γυαλίζω το παμπρίζ
και τα όνειρά σας
σε στάσεις λεωφορείου
με τα λουλούδια τα κουλούρια μου πουλάω και την ψυχή μου
στα παιδιά σας
σε τάφους γυμνασίου
τα σουσαμένια μου μπουμπούκια βουτηγμένα σε χολή
γλώσσα σφουγγάρι
δαίμων του κυλικείου
στο μαυροπίνακα καρφώνω τους σπασίκλες μαθητές
και τα τσιράκια
του άρχοντα ηλιθίου
τους κοπαδίτες τους μουγγούς τους σιωπηλούς πλειοψηφούντες
δουλειές με φούντες
μπαίνω με τα τσαρούχια
στο σαλονάκι της Ευρώπης μια ζωή πρετ-α-πορτέ
με περιμένει

Κάνω παιγνίδι με λόγια και με νότες
έχω κρυμμένα τραγουδάκια στα μανίκια στα μπατζάκια
γητεύω κότες
άγουρα κοριτσάκια
και τα φυτεύω στο κρεβάτι με τα κέρατα να εξέχουν
στα τασάκια
από έρωτες καπότες
με γουρουνάκια κουμπαράδες να κυλιέμαι στα λεφτά
βαράω κουδούνι
στης καφετζούς τις πόρτες
η σκονισμένη νεολαία σαβανωμένη συνολάκια
κάνει νάζια
σε ντισκοκαρμανιόλες
θεατές και νικημένοι ονειρώξεων λεκέδες
είσαστε όλες
ένα μάτσο βιόλες
σας σιχάθηκε η ψυχή μου καρκινάκια του πλανήτη
σκατοκαριόλες

gamaeii to tragudakiii??? exo na simpliroso ke egw me ena antistixo omos.. afieromenooooo :)

Ένα τραγούδι για το χειμώνα

Όχι δεν φταίει η μαμά μου
ούτε όπως λένε οι γιατροί
και όπως θέλει να πιστεύει ο μπαμπάς μου
μια ορμονική διαταραχή

Όχι δεν φταίει η ομορφιά μου
κι οι τρόποι μου οι κουνιστοί
ούτε κι ο παιδικός μου φίλος ο Γιωργάκης
που χαϊδευόμαστε μικροί

Μοναχογιός μικρoμεσαίων
με καθωσπρέπει ανατροφή
όμως με δείχναν και γέλαγαν στο σχολείο
και με φωνάζαν αδερφή

Γιατί δεν πήρα το ρολάκι
που μου πασάραν οι πολλοί
να παίζω το γαλάζιο αγοράκι
με την βαρβάτη την ψωλή

Έχω ένα τσίρκο στην καρδιά μου
με πήρε μπάλα η αλλαγή
έβαλα σιλικόνη στα βυζιά μου
κι έφτιαξα ψεύτικο μουνί

Καταναλώνομαι τις νύχτες
με την δικιά τους συνταγή
εγώ πουλάω τα όνειρά μου στους ξενύχτες
κι αυτοί γαμάνε μια πληγή

Ξενοδοχείο η αγκαλιά μου
για καμικάζι εραστές
κι έχει φρικάρει η σπιτονοικοκυρά μου
μ' εμένα και τους εμπρηστές

Έχω ένα πόνο στην κοιλιά μου
τη νιώθω να εγκυμονεί
θ' απλώσω στην ταράτσα τ' άντερά μου
με μανταλάκια χιαστί
και θα κρεμάσω τα ερμαφρόδιτα μωρά μου
η πρώτη μάνα τραβεστί

Εγώ κι εσύ μαζί.
Όταν η τύχη σου θα 'ναι φευγάτη,
και συ μακρυά απ' το ζεστό σου κρεβάτι,
Τότε θυμήσου τη χρυσή συμβουλή.
Εγώ κι εσύ μαζί,
Εγώ κι εσύ μαζί.

Εγώ κι εσύ μαζί.
Εγώ κι εσύ μαζί.
Τα βασανά σου είναι και δικά μου,
και για τους δυό μας χτυπάει η καρδιά μου,
Δυο φιλαράκια με μια ψυχή,
Εγώ κι εσύ μαζί,
Εγώ κι εσύ μαζί.

Μπορείς αν θες
να βρεις πιο έξυπνους φίλους,
Να 'ναι μεγάλοι και πιο δυνατοί.
Μπορείς!!!
Αλλά να ξέρεις τη δικιά μου αγάπη,
δεν θα στη δώσει φιλαράκο κανείς.

Κι όσο περνάνε και φεύγουν τα χρόνια,
και η φιλία μας θα μένει αιώνια,
Είναι γραπτό μας μοίρα κοινή...
Εγώ κι εσύ μαζί!
Εγώ κι εσύ μαζί!
Εγώ κι εσύ μαζί...!

gamatooo

den thelw na kseriis pos gia sena ime skoniii ime xoma,
dn thelw na kseris pio g sena ne pinoo ime lioma
dn thelw na kseris pos g sena iparxwww...akomaaaa

Βίσση!!!

etsi eee?!?! :p alloi tragudusan vissi mesto treno me tin nanette k go prospathusa na kimithww ..ts ts... :P



ke pame ke ena egw ke esi maziii, ta vasana s ine k dika m, k gia tus 2 mas ktipaei i kardia m, 2 filarakia me mia psixii, egw ke esi maziiii :)

Μαλακωδώς ευησυχασθής επί μακρόν
ο καλλιτέχνης επανεξετάζει την κατάσταση
πριν ξεχαστεί εκ νέου.

Τα γόνατά μου κάνουν χρίτσι χρίτσι.
Μεγαλώνω.
Το χάνω κάθε χρόνο το παιχνίδι
με το χρόνο.

Μετακόμιζα θυμάμαι μ' ένα αμάξι
Τώρα όλα τα ζητώ για να ' μαι εντάξει.
όλα δικά μου κι όλα σ' άλλους τα χρωστώ
και τα πληρώνω.

Ήταν ανάγκη; Ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα;
Όλα μου μοιάζαν παντοντινά, παντοτινά, παντοτινά.

Ασπρίζουν τα μαλλιά μου κάθε μέρα.
Μεγαλώνω.
Τα ίδια είχε πάθει κι ο μπαμπάς μου σ' άλλο χρόνο.

Τα παιδιά με λένε κύριο Αλκίνοο.
Με ενοχλεί μα τελευταίως το καταπίνω.
Θα 'ρθει σε λίγο η καρδιά και τα λεφτά και να μην πίνω..
Αααααα....

Ήταν ανάγκη; Ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα;
Όλα μου μοιάζαν παντοντινά, παντοτινά, παντοτινά.


Αυριανό ραμολιμέντα μου συγχώρα
τη σπατάλη
συγχώρα με την ώρα που θα δίνεις
τη σκυτάλη.

Πόσο αφελής θα μοιάζω στα δικά σου μάτια
σαν θα σου κόβουν το τσιγάρο και τ' αλάτια.
Η αθανασία με ξεγέλασε μου πήρε
το κεφάλι.

Ήταν ανάγκη; Ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα;
Όλα μου μοιάζαν παντοντινά, παντοτινά, παντοτινά.

Όταν θα λέω,
πως χάθηκαν όλα στο κάθε-μέρα
Κανείς δε ζει να τον θαυμάζω.
Ξένος, στον αδυσώπητο χαβά της ανθρωπότητας
ο Χατζιδάκις μοιάζει στην προϊστορία
κι αντικατάσταση δεν έγινε καμία
Χρόνια μετά τις κηδείες των παλιών
όταν δεν θα μπορώ να γράψω ούτε τ' όνομά μου,
τα τραγουδάκια που άφησα για αργότερα
θα με κοιτούν να φεύγω
και θα γκρινιάζουν
σαν γέροι που δεν έζησαν
τότε θα ξέρω πως:

Ήταν ανάγκη; Ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα;
Όλα μου μοιάζαν παντοντινά, παντοτινά, παντοτινά.

Ο γερο - Γκάυκος διάβασε σε ένα τοίχο
ο χρόνος ο πανδαμάτων
κι έκλαψε σαν παιδί.
Και ήταν παιδί.

Ksafnika mpeni mesto fos prosopo tis meras ine tora mono autos, ti paidi ola ta mporei vgazei ola ta terata knock out sti stigmi... Afieromeno stu nanete xxx kalimera pedia. Peftun mpunies edw stu psiri....

afieromeno se ena poli agapimeno m prosopo p efige prosfata apo auti ti gi... I will always love u...


It must have been cold there in my shadow
To never have sunlight on your face
You were content to let me shine that's your way
You always walked a step behind

So i was the one with all the glory
While you were the one with all the strength
A beautiful face without a name for so long
A beautiful smile to hide the pain

Did you ever know that you're my hero
And everything i would like to be?
I can fly higher than an eagle
For you are the wind beneath my wings

It might have appeared to go unnoticed
But i've got it all here in my heart
I want you to know i know the truth of course i know it
I would be nothing without you

Did you ever know that you're my hero?
You're everything i wish i could be
I could fly higher than an eagle
For you are the wind beneath my wings

Did i ever tell you you're my hero?
You're everything everything i wish i could be
Oh and i i could fly higher than an eagle
For you are the wind beneath my wings
'cause you are the wind beneath my wings

Oh the wind beneath my wings
You you you you are the wind beneath my wings
Fly fly fly away you let me fly so high
Oh you you you the wind beneath my wings
Oh you you you the wind beneath my wings

Fly fly so high against the sky
So high i almost touch the sky
Thank you thank you
Thank god for you the wind beneath my wings

...epd kapia atoma feugun ap ti zoi g na mas dosun kapio noima, na sinexisume, na prospathume ke na palevoumai giauto p we were meant to be... love u k m lipeis poli poli poli...

Τις κρύες γυναίκες που με χαϊδεύουν,
τους ψευτοφίλους που με κολακεύουν,
που απ’ τους άλλους θεν παλικαριά
κι οι ίδιοι όλο λερώνουν τα βρακιά,
σ’ αυτήν την πόλη που στα δυο έχει σκιστεί,
τους έχω βαρεθεί.

Και πέστε μου αξίζει μια πεντάρα,
των γραφειοκρατών η φάρα,
στήνει με ζήλο περισσό,
στο σβέρκο του λαού χορό,
στης ιστορίας τον χοντρό το κινητή,
την έχω βαρεθεί.

Και τι θα χάναμε χωρίς αυτούς όλους,
τους Ευρωπαίους, τους προφεσόρους,
που καλύτερα θα ξέρανε πολλά,
αν δεν γεμίζαν ολοένα την κοιλιά,
υπαλληλίσκοι φοβητσιάρηδες, δούλοι παχιοί,
τους έχω βαρεθεί.

Κι οι δάσκαλοι της νεολαίας νταντάδες,
κόβουν στα μέτρα τους τους μαθητάδες,
κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς,
με ιδεώδεις υποτακτικούς,
που είναι στο μυαλό νωθροί,
μα υπακοή έχουν περισσή,
τους έχω βαρεθεί.

Κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος,
κέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος,
που συνηθίζει στην κάθε βρωμιά,
αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά
κι επαναστάσεις στ’ όνειρά του αναζητεί,
τον έχω βαρεθεί.

Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω βαρεθεί.

Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω βαρεθεί.
Σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω σιχαθεί.

thelw na to afieroso se olus tus tsulus tis giiis :P :P p nomizun oti kapioi einaii.. afieromenoo..mporeite apopse na vgeite me olus tus tsulus tis giiis!!!

You call me a stranger, you say I'm a danger
But all these thoughts are leaving you tonight
I'm broken, abandoned, you are an angel
Making all my dreams come true tonight

You are an angel
Making all my dreams come true tonight

Όπου κι αν πας θα 'σαι πάντα εδώ
θα 'χεις κλειδί και θ' ανοίγεις την πόρτα
όμως φοβάμαι μωρό μου μη φύγω εγώ
έλα να πάμε οι δυο μας μια βόλτα.

Πάμε στον Άδωνι για καφέ
που πηγαίνουν τεκνά και φρικιά
και αράζουνε και αθλητές
και που πηγαίνει και μία χοντρή νευρικιά
Κυριακή να της φύγει το στρες.

Κι όλα μοιάζουν ένα τίποτα
και κυκλοφορούν ανύποπτα
κι είσαι η λαχτάρα μου
ο καφές και τα τσιγάρα μου.

Ό,τι κι αν ζήσουμε το 'χουμε δει
σαν μία σκηνή από άλλη ταινία
Κι όλος ο κόσμος - μωρό μου - μπορεί και το ζει
έλα - κερνάω καφέ στην πλατεία.

Πέρασαν σχεδόν δυο χρόνια
κι όλα ακόμη μένουν ίδια
κάτω απ'τα παλιά σανίδια
κρύφτηκαν καλά,όνειρα πολλά

Πέρασαν σχεδόν δυο χρόνια
σφηνωμένα σ'ένα όχι
το φιλί σου ποιος να το 'χει
σβήνοντας το φως,καίγεται ο ουρανός

Είναι αλλιώτικο να ψάχνεις
μια αγκαλιά μες στο χειμώνα
να μη βρίσκεις στα όνειρα σου
μια ήσυχη κρυψώνα
Είναι αλλιώτικο συνέχεια
να σου λείπει πάντα κάτι
Ειναι αλλιώτικο να χάνεις
την αγάπη

Πέρασαν σχεδόν δυο χρόνια
δύο στοιχειωμένα χρόνια
φορεμένα σαν κολόνια
που 'χεις βαρεθεί κι έχει εξατμιστεί

Περασαν σχεδόν δυο χρόνια
και τον κύκλο τους πριν κλείσω
για να σ'αποχαιρετήσω
κάτι από το χθες, στείλε μου αν θες

Εγώ αγάπη μου, δεν έζησα πολλά,
αγάπες, χωρισμούς και βράδια τσακισμένα.
Δεν έχω δώσει την καρδιά μου, σε εκατό κορμιά
όμως την έδωσα εκατό φορές σε σένα,
όμως την έδωσα εκατό φορές σε σένα.

Εκατό φορές κομμάτια έγινα για σένα μια βραδιά
Εκατό φορές τα μάτια, είπαν φεύγω μα δεν έφυγα ούτε μια
Εκατό φορές τα χείλη, φώναξαν μα μείναν σιωπηλά
Εκατό φορές συντρίμμι, έγινα για σένα άλλη μια φορά,
έγινα για σένα άλλη μια φορά.

Εγώ αγάπη μου δεν πήγα πουθενά,
μακριά σου ποτέ δε θέλησα να φύγω.
Αυτό το λίγο που μου δίνεις έχω για καρδιά,
και καίω μέσα μου εκατό φορές το λίγο,
και καίω μέσα μου εκατό φορές το λίγο.



Εκατό φορές κομμάτια έγινα για σένα μια βραδιά
Εκατό φορές τα μάτια, είπαν φεύγω μα δεν έφυγα ούτε μια
Εκατό φορές τα χείλη, φώναξαν μα μείναν σιωπηλά
Εκατό φορές συντρίμμι, έγινα για σένα άλλη μια φορά.

Εκατό φορές κομμάτια έγινα για σένα μια βραδιά
Εκατό φορές τα μάτια, είπαν φεύγω μα δεν έφυγα ούτε μια
Εκατό φορές τα χείλη, φώναξαν μα μείναν σιωπηλά
Εκατό φορές συντρίμμι, έγινα για σένα άλλη μια φορά.

ΠΑΤΡΙΔΑ
Στίχοι & Μουσική Αλκίνοος Ιωαννίδης

Λοιπόν αγρίεψε ο κόσμος σαν καζάνι που βράζει,
σαν το αίμα που στάζει, σαν ιδρώτας θολός.
Πότε πότε γελάμε, πότε κάνουμε χάζι
και στα γέλια μας μοιάζει να γλυκαίνει ο καιρός
Mα όταν κοιτάζω τις νύχτες τις ειδήσεις να τρέχουν
Ξέρω ότι δεν έχουν νέα για να μου πουν
Ήμουν εγώ στη φωτιά κι ήμουν εγώ η φωτιά
είδα το τέλος με τα μάτια ανοιχτά

Είδα τον πόλεμο φάτσα, τη φυλή και τη ράτσα
προδομένη από μέσα απ΄τους πιο πατριώτες
να 'χουν τη μάνα μου αιχμάλωτη με το όπλο στο στόμα
τα παιδιά τους στολίζουν σήμερα στη Βουλή
Κάτω από ένα τραπέζι, το θυμάμαι σαν τώρα,
με μια κούπα σταφύλι στου βομβαρδισμού την ώρα
είδα αλεξίπτωτα χίλια στον ουρανό σαν λεκέδες
μου μιλούσε ο πατέρας μου να μη φοβηθώ
"Κοίταξε τι ωραία που πέφτουν, τι ωραία που πέφτουν"...

"Είδα γονείς ορφανούς, ο ένας παππούς απ'τη Σμύρνη
στη Δράμα πρόσφυγας πήγε να βρει βουλγάρικη σφαίρα
κι ο άλλος Κύπριος φυγάς στο μαύρο τότε Λονδίνο
στα 27 του στα δύο τον κόψανε οι Ναζί
Είδα μισή Λευκωσία, βουλιαγμένη Σερβία
στο Βελιγράδι ένα φάντασμα σ'άδειο ξενοδοχείο
αμερικάνικες βόμβες και εγώ να κοιμάμαι
αύριο θα τραγουδάνε στης πλατείας τη γιορτή
Είδα κομμάτια το κρέας μες στα μπάζα μιας πόλης
είδα τα χέρια, τα πόδια, πεταμένα στη γη
Είδα να τρέχουν στο δρόμο με τα παιδιά τους στον ώμο
κι εγώ τουρίστας με βίντεο και φωτογραφική

Εδώ στην άσχημη πόλη που απ'την ανάγκη κρατιέται
ένας λαός ρημαγμένος μετάλλια ντόπα ζητάει
Ολυμπιάδες
κι η χώρα ένα γραφείο τελετών
θα σου ζητήσω συγγνώμη που σε μεγάλωσα εδώ
Τους είχα δει να γελάνε οι μπάτσοι
κι απ'την Ομόνοια να πετάν' δακρυγόνα στο πυροσβεστικό
στο παράθυρο εικόνισμα άνθρωποι σαν λαμπάδες
και τα κανάλια αλλού να γυρνούν το φακό

Και είδα ξεριζωμένους να περνούν τη γραμμή
για μια πόρνη φτηνή ή για καζίνο και πούρα
έτσι κι αλλιώς μπερδεμένη η πίστη μας η καημένη
ο Σολωμός με Armani και την καρδιά ανοιχτή

Δεν ψάχνω ο εαυτός μου να 'ναι τόπος δικός μου
ξέρω πως όλα αν μου μοιάζαν, θα 'ταν αγέννητη η γη
δε με τρομάζει το τέρας ούτε κι ο άγγελός μου
ούτε το τέλος του κόσμου
Με τρομάζεις εσύ
Με τρομάζεις ακόμα οπαδέ της ομάδας
του κόμματος σκύλε, της οργάνωσης μάγκα
διερμηνέα Του Θεού, ρασοφόρε γκουρού
τσολιαδάκι φτιαγμένο, προσκοπάκι χαμένο
προσεύχεσαι και σκοτώνεις
τραυλίζεις ύμνους οργής
Έχεις πατρίδα το φόβο, γυρεύεις να βρεις γονείς
μισείς το μέσα σου ξένο κι όχι, δεν καταλαβαίνω
δεν ξέρω πού πατώ και πού πηγαίνω