Φόρουμ
Είναι αργά , ο ήλιος έσβησε , κάθομαι μόνος μου , κοιτάζω απέναντι το τίποτα , το κενό , το καθόλου , τα φύλλα τις ντουλάπας ανοικτά, βλέπω απέναντι τη λάμψη, λάμψη που με τυφλώνει , κακοηθείς, ραμμένα καραβόπανα , μπλούζες , παντελόνια, κάλτσες , εσώρουχα , και αλλά , που όμως την ύπαρξη , τον σκοπό τους δεν εξυπηρετούν , ζεστά δεν είναι, στο κορμί μου δεν κολλούν. «Α σε παρακαλώ ! είναι επώνυμα. » Εφτελούς αξίας ύφασμα, πατσαβούρι , σαν όλα τα αλλά. Μια φτηνή αλλά ακριβή στάμπα τα ξεχωρίζει. Και τι; Τι φτώχεια... θύμα ναι θύμα έπεσα και εγώ το παραδέχομαι «ΕΙΜΑΙ ΘΥΜΑ»
- Δες αυτός είναι πλούσιος.
- Ναι, δες τα ρούχα που φορεί.
- Ποπό! εγώ με τα λεφτά που κοστίζει η μπλούζα του , πληρώνω το νίκη μου.
- Το μπουφάν του είναι αντίστοιχης αξίας του μισθού μου.
Ενθουσιασμός στιγμής
Σεβασμός στιγμής , και αυτός εξαρτάτε
Και αν σε γδύσουν , αν το περιτύλιγμα σκίσουν τι μένει ;
Γυμνό κορμί , ένα μηδέν , χάθηκαν όλα , σεβασμός , εκτίμηση , πλούτος (λεμέ τώρα…) τίποτα δεν έμεινε.
Το 62% του πληθυσμού ενταγμένου εντός του ελληνικού χώρου, ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, άγχος, απελπισία, ματαιοδοξία, εναγωνίως ατενίζει το μέλλον, φοβάται, μην πέσουν τα μαύρα σκυλιά* πάνω του και τον κατασπαράξουν, ζει στο περιθώριο.
Το 27% στη μέση.
Και το 11% καταβροχθίζει, κατέχει τον πλούτο , πουλάει-αγοράζει εμένα-εσένα το μέσο-το φτωχό, το σύμμαχο.
«Από ποτέ οι άνθρωποι πέφτουν σε χειμέρια-καλοκαίρια-ανοίξου-φθηνοπορίσια νάρκη ; »
Ο άνθρωπος είναι συνάνθρωπος
- Τι είναι ο πλούσιος ;
- Άνθρωπος
- Ο μέσος
- Άνθρωπος και αυτός
- Ο πτωχός
- Επίσης άνθρωπος
- Δηλαδή όλοι αυτοί , και ο φτωχός και ο πλούσιος και ο μέσος κοιτάζουν ψηλά , κοιτάζουν μπροστά, προσδοκούν για το καλύτερο
- Σαφώς
- Και ο διαχωρισμός ;
- Για τη μιλάς , δεν καταβαίνω…
Τελικά
Ο πλούσιος γίνεται απάνθρωπος , ατομιστής , εγωιστής, συνειδητά και μη.
Ο μέσος εκτελεστής.
Ο φτωχός υποχείριο των άλλων
Εμείς οι μέσοι θα πρέπει να σταματήσουμε να είμαστε θύματα των επωνύμων , θα πρέπει να σταματήσουμε σαν πρόβατα ,να αγοράζουμε, άχρηστα , τίποτα υποσχόμενα, ευτελούς αξίας ,αλλά ακριβά περιτυλίγματα που μας αναγκάζουν οι άλλοι, γιατί φέρει το όνομα τους, να πάψουμαι να είμαστε διαφημιστικές κολώνες αυτών , να βοηθήσουμε οικονομικά τον φτωχό , να περιορίσουμε την απεριόριστη εξουσία του καταχραστή, εμείς μπορούμε , να επαναφέρουμε το ήθος, να διασφαλίσουμε την ελευθερία, την αξιοπρέπεια την ισότητα, το δικαίωμα όλων, να γεύονται αυτά που γευόμαστε και εμείς.
Τότε θα είμαστε άξιοι (αυτο)σεβασμού και από τους ομοίους ( τους μέσους) και από τους πάνω (πλουσίους) και από τους κάτω ( πτωχούς ), έτσι θα εξασφαλίσουμε την υστεροφημία μας θέλοντας και μη. Σταματά να εκτελείς διαταγές.
Ο πλούσιος είναι δυστυχής , γιατί έχει τα πάντα και δεν ξέρει τι να τα κάνει , δεν ξέρει τι θέλει.
Ο μέσος είναι δυστυχής επίσης , γιατί εκτελεί ασυνείδητα εντολές , και πάντα θέλει να αποκτήσει το επόμενο , αυτό που δεν μπορεί σήμερα, που όμως δεν αξίζει.
Ο φτωχός δεν έχει τίποτα , δυστυχής (εκ φύσεως), αφού αυτό που θέλει , απέχει πολύ από αυτόν.
Μικρός νόμιζα ότι το χρήμα είναι χαρτί , γίνεται από δέντρα , το φτιάχνει ο άνθρωπος για να εξυπηρετεί τις ανάγκες συναλλαγής του, με άλλους συνανθρώπους, τελικά όσο μεγαλώνω συνειδητοποιώ ότι το χρήμα αυτά τα κωλόχαρτα « να με συγχωρείς αν σου τα έθιξα» κάνουν τον άνθρωπο ή καλήτερα τον απάνθρωπο.Σκέψου και μόνος σου !
Και μην Ξεχνάς, πως όσοιι επενδύουν την ευτυχία τους σε πιο μόνιμες πραγματικότητες , όπως οι ανθρώπινες σχέσεις ή η οικογένεια, γνωρίζουν τη ματαιότητα της αναζήτησης ηρεμίας στην κατανάλωση. Αν θα μπορούσε να ψάξει κανείς για κάτι μόνιμο, αυτο βρίσκεται στους δεσμούς με τους συνανθρώπους, το φυσικό και βιολογικό περιβάλλον.
(Φτωχός : ορίζουμε τον πολίτη που έχει μηνιαίο εισόδημα έως από 0 έως 1000 ευρώ.
Μέσος : ορίζουμε τον πολίτη που έχει μηνιαίο εισόδημα από 1000 έως 15.000 ευρώ δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους.
Πλούσιο : ορίζουμε τον πολίτη(συνήθως ιδιότη) που έχει μηνιαίο εισόδημα από 15.000 ευρώ και άνω, κατέχει μεγάλες γεωγραφικές εκτάσεις, πηγάζει εξουσία από το άτομό του.
*Μαύροι λύκοι : Οι εμπορικές τράπεζες.)
- Δες αυτός είναι πλούσιος.
- Ναι, δες τα ρούχα που φορεί.
- Ποπό! εγώ με τα λεφτά που κοστίζει η μπλούζα του , πληρώνω το νίκη μου.
- Το μπουφάν του είναι αντίστοιχης αξίας του μισθού μου.
Ενθουσιασμός στιγμής
Σεβασμός στιγμής , και αυτός εξαρτάτε
Και αν σε γδύσουν , αν το περιτύλιγμα σκίσουν τι μένει ;
Γυμνό κορμί , ένα μηδέν , χάθηκαν όλα , σεβασμός , εκτίμηση , πλούτος (λεμέ τώρα…) τίποτα δεν έμεινε.
Το 62% του πληθυσμού ενταγμένου εντός του ελληνικού χώρου, ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, άγχος, απελπισία, ματαιοδοξία, εναγωνίως ατενίζει το μέλλον, φοβάται, μην πέσουν τα μαύρα σκυλιά* πάνω του και τον κατασπαράξουν, ζει στο περιθώριο.
Το 27% στη μέση.
Και το 11% καταβροχθίζει, κατέχει τον πλούτο , πουλάει-αγοράζει εμένα-εσένα το μέσο-το φτωχό, το σύμμαχο.
«Από ποτέ οι άνθρωποι πέφτουν σε χειμέρια-καλοκαίρια-ανοίξου-φθηνοπορίσια νάρκη ; »
Ο άνθρωπος είναι συνάνθρωπος
- Τι είναι ο πλούσιος ;
- Άνθρωπος
- Ο μέσος
- Άνθρωπος και αυτός
- Ο πτωχός
- Επίσης άνθρωπος
- Δηλαδή όλοι αυτοί , και ο φτωχός και ο πλούσιος και ο μέσος κοιτάζουν ψηλά , κοιτάζουν μπροστά, προσδοκούν για το καλύτερο
- Σαφώς
- Και ο διαχωρισμός ;
- Για τη μιλάς , δεν καταβαίνω…
Τελικά
Ο πλούσιος γίνεται απάνθρωπος , ατομιστής , εγωιστής, συνειδητά και μη.
Ο μέσος εκτελεστής.
Ο φτωχός υποχείριο των άλλων
Εμείς οι μέσοι θα πρέπει να σταματήσουμε να είμαστε θύματα των επωνύμων , θα πρέπει να σταματήσουμε σαν πρόβατα ,να αγοράζουμε, άχρηστα , τίποτα υποσχόμενα, ευτελούς αξίας ,αλλά ακριβά περιτυλίγματα που μας αναγκάζουν οι άλλοι, γιατί φέρει το όνομα τους, να πάψουμαι να είμαστε διαφημιστικές κολώνες αυτών , να βοηθήσουμε οικονομικά τον φτωχό , να περιορίσουμε την απεριόριστη εξουσία του καταχραστή, εμείς μπορούμε , να επαναφέρουμε το ήθος, να διασφαλίσουμε την ελευθερία, την αξιοπρέπεια την ισότητα, το δικαίωμα όλων, να γεύονται αυτά που γευόμαστε και εμείς.
Τότε θα είμαστε άξιοι (αυτο)σεβασμού και από τους ομοίους ( τους μέσους) και από τους πάνω (πλουσίους) και από τους κάτω ( πτωχούς ), έτσι θα εξασφαλίσουμε την υστεροφημία μας θέλοντας και μη. Σταματά να εκτελείς διαταγές.
Ο πλούσιος είναι δυστυχής , γιατί έχει τα πάντα και δεν ξέρει τι να τα κάνει , δεν ξέρει τι θέλει.
Ο μέσος είναι δυστυχής επίσης , γιατί εκτελεί ασυνείδητα εντολές , και πάντα θέλει να αποκτήσει το επόμενο , αυτό που δεν μπορεί σήμερα, που όμως δεν αξίζει.
Ο φτωχός δεν έχει τίποτα , δυστυχής (εκ φύσεως), αφού αυτό που θέλει , απέχει πολύ από αυτόν.
Μικρός νόμιζα ότι το χρήμα είναι χαρτί , γίνεται από δέντρα , το φτιάχνει ο άνθρωπος για να εξυπηρετεί τις ανάγκες συναλλαγής του, με άλλους συνανθρώπους, τελικά όσο μεγαλώνω συνειδητοποιώ ότι το χρήμα αυτά τα κωλόχαρτα « να με συγχωρείς αν σου τα έθιξα» κάνουν τον άνθρωπο ή καλήτερα τον απάνθρωπο.Σκέψου και μόνος σου !
Και μην Ξεχνάς, πως όσοιι επενδύουν την ευτυχία τους σε πιο μόνιμες πραγματικότητες , όπως οι ανθρώπινες σχέσεις ή η οικογένεια, γνωρίζουν τη ματαιότητα της αναζήτησης ηρεμίας στην κατανάλωση. Αν θα μπορούσε να ψάξει κανείς για κάτι μόνιμο, αυτο βρίσκεται στους δεσμούς με τους συνανθρώπους, το φυσικό και βιολογικό περιβάλλον.
(Φτωχός : ορίζουμε τον πολίτη που έχει μηνιαίο εισόδημα έως από 0 έως 1000 ευρώ.
Μέσος : ορίζουμε τον πολίτη που έχει μηνιαίο εισόδημα από 1000 έως 15.000 ευρώ δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους.
Πλούσιο : ορίζουμε τον πολίτη(συνήθως ιδιότη) που έχει μηνιαίο εισόδημα από 15.000 ευρώ και άνω, κατέχει μεγάλες γεωγραφικές εκτάσεις, πηγάζει εξουσία από το άτομό του.
*Μαύροι λύκοι : Οι εμπορικές τράπεζες.)
