Σ.Μ.Ν. - Έρπητας Γεννητικών Οργάνων, Γονόρροια, Τριχομονάδες, Μαλακό Έλκος, Μύκητες Γεννητικών Οργάνων

ΕΡΠΗΤΑΣ

Τι είναι ο έρπης των γεννητικών οργάνων και πώς
µεταδίδεται;

Ο έρπης των γεννητικών οργάνων οφείλεται στον ιό του
έρπητα (HSV herpes simplex virus), ο οποίος απαντάται σε δύο
τύπους. Ο τύπος 1 είναι πολύ συχνότερος και προσβάλλει τα
χείλη, το πρόσωπο ή τα µάτια. Ο τύπος 2 προσβάλλει τα γεννητικά
όργανα. Μελέτες δείχνουν ότι το 80% των ενηλίκων έχει µολυνθεί
µε τον ιό τύπου 1, ενώ το 10% µε τον ιό τύπου 2. Η διάκριση των
δύο τύπων δεν είναι τόσο απόλυτη και σε πολλές περιπτώσεις
υπάρχει αλληλοεπικάλυψη.

Στους άνδρες ο ιός HSV τύπου 2 προσβάλλει την επιδερµίδα
στη βάλανο του πέους, στην ακροποσθία (πετσάκι) και στον κορµό
του πέους. Μπορεί να εµφανιστεί στον πρωκτό ή και στους
γλουτούς. Από την επιδερµίδα ο ιός µπαίνει µέσα στα νεύρα και
παραµένει εκεί για πάντα σε κατάσταση «χειµερίας νάρκης».
Ακόµη µπορεί να εµφανιστεί στην εσωτερική επιφάνεια του
στόµατος και του φάρυγγα.

Όταν ο ιός HSV προσβάλει τον οργανισµό παραµένει για
πάντα και όταν η άµυνα του οργανισµού έχει πέσει ξανακάνει άλλο
ένα επεισόδιο της νόσου (αναζωπύρωση). Πριν από την
αναζωπύρωση το άτοµο αισθάνεται επί µέρες ή ώρες τσιµπήµατα,
φαγούρα, κάψιµο ή γαργάληµα στην περιοχή όπου θα
εµφανιστούν οι φυσαλίδες. Με τα χρόνια τα επεισόδια γίνονται πιο
αραιά και λιγότερο σοβαρά. Περίπου το 80% των ατόµων που
έχουν εκδηλώσει για πρώτη φορά έρπητα γεwητικών οργάνων θα
εµφανίσουν τουλάχιστον µία αναζωπύρωση.

Παράγοντες που προκαλούν την αναζωπύρωση είναι το
παρατεταµένο στρες, η κατάχρηση αλκοόλ, το δυνατό ηλιακό φως,
καθώς και όλες οι παθήσεις που ελαττώνουν την άµυνα του
οργανισµού. Η λοίµωξη είναι αρκετά επικίνδυνη κατά την διάρκεια
της κύησης, γιατί µπορεί να προκαλέσει διαταραχές της ανάmυξης
του εµβρύου και αποβολές.

Η µετάδοση µπορεί να γίνει µε άµεση δερµατική επαφή,
κάνοντας σεξ χωρίς προφυλακτικό, µε στοµατικό σεξ ή µε
πρωκτική επαφή. Οι φορείς µπορούν να µεταδώσουν τον ιό ακόµη
και χωρίς να παρουσιάζουν συµπτώµατα.

Κλινικές εικόνες

Συµπτώµατα και διάγνωση

Τα πρώτα συµπτώµατα εκδηλώνονται συνήθως µετά από 2
εβδοµάδες. Αρχικά εµφανίζονται µικρές φουσκάλες πάνω στα
γεννητικά όργανα ή στην περιοχή του πρωκτού. Στη συνέχεια
σπάνε και δηµιουργούνται τοπικά έλκη του δέρµατος που
συνοδεύονται από πόνο και κνησµό ή από διόγκωση των
βουβωνικών λεµφαδένων.

Ένα κυτταρολογικό επίχρισµα από τις φυσαλίδες µπορεί να
επιβεβαιώσει την προσβολή από τον ιό. Η δυνατότητα αυτή
υφίσταται σε περιοχές της επιδερµίδας µόνο για 2-3 ηµέρες, όσο
δηλαδή υπάρχουν φυσαλίδες και εξελκώσεις. Οι κυτταρολογικές
αλλοιώσεις στον τράχηλο της µήτρας διατηρούνται καµιά φορά για
εβδοµάδες µετά την διάγνωση.

Θεραπεία

Ο ιός καταπολεμάται με ειδικά φάρμακα, τα ιοστατικά.
Δεδομένου ότι ο ιός δεν είναι δυνατόν να εκριζωθεί, αλλά
παραμένει στον οργανισμό για πάντα, στόχος την θεραπείας είναι
να ελαττώσει τη διάρκεια του κάθε επεισοδίου και τον αριθμό των
αναζωπυρώσεων. Όταν υπάρχει το ερπητικό εξάνθημα που
διαρκεί περίπου από 3-6 μέρες, οι σύντροφοι πρέπει να απέχουν
από την σεξουαλική επαφή, μπορούν βέβαια να έχουν σεξουαλικά
παιγνίδια, αποφεύγοντας την επαφή στα σημεία που είναι το
εξάνθημα και που ακόμη είναι σε πλήρη εξέλιξη οι φυσαλίδες,
γεμάτες από τα στελέχη του ιού, άρα και με επικινδυνότητα
μόλυνσης με το απλό άγγιγμα.

ΓΟΝΟΡΡΟΙΑ (ΒΛΕΝΟΡΡΟΙΑ)

Τι είναι η γονόρροια και πώς μεταδίδεται;

Η γονόρροια (ή γονοκοκκική ουρηθρίτιδα) είναι μια φλεγμονή
του βλεννογόνου της ουρήθρας, η οποία οφείλεται στο μικρόβιο
γονόκκοκο του Neisser. Ο γονόκοκκος του Neisser είναι ένας πολύ
ευαίσθητος μικροοργανισμός που καταστρέφεται γρήγορα σε
περίπτωση που βρεθεί εκτός του ανθρώπινου σώματος.

Η νόσος μεταδίδεται κυρίως με τη σεξουαλική επαφή και
εμφανίζεται 2-6 ημέρες μετά τη σεξουαλική επαφή. Οι εκδηλώσεις
της νόσου είναι διαφορετικές σε κάθε φύλο.

Συμπτώματα και διάγνωση

Άνδρας: Τα συμπτώματα στον άνδρα εμφανίζονται ανάμεσα
στην τρίτη και πέμπτη ημέρα μετά τη σεξουαλική επαφή. Αρχικά,
υπάρχει τσούξιμο και ενόχληση στην ουρήθρα. Σύντομα
εμφανίζεται ένα παχύρευστο και πυώδες πράσινο έκκριμα. Συχνά
συνυπάρχει συχνουρία, επώδυνη ούρηση και συχνές επώδυνες
νυχτερινές στύσεις. Εάν δε γίνει θεραπεία, μετά από 7-14 ημέρες η
γονόρροια επεκτείνεται στο πάνω τμήμα της ουρήθρας. Τα
συμπτώματα στη φάση αυτή είναι κάψιμο και πόνος κατά την
ούρηση, πονοκέφαλος και πυρετός. Αν και στην περίπτωση αυτή
δε γίνει θεραπεία, η λοίμωξη θα επεκταθεί σε άλλα γειτονικά
όργανα όπως ο προστάτης, η ουροδόχος κύστη και οι όρχεις.

Γυναίκα: Η γονόρροια στις γυναίκες δεν προκαλεί
ανησυχητικά συμπτώματα και εξελίσσεται σιωπηρώς. Αρχικά το
30%-50% των γυναικών που έχουν μολυνθεί δεν παρουσιάζουν
συμπτώματα, αλλά μπορούν να μεταδώσουν τη νόσο. Συνήθως η
γυναίκα πηγαίνει για να εξεταστεί είτε επειδή παρουσιάζει
ακαθόριστα συμπτώματα (π.χ. πόνος στην κοιλιακή χώρα, πολλά
υγρά στον κόλπο), είτε για περιοδική προληπτική εξέταση, είτε
επειδή ο σύντροφός της έχει προσβληθεί από γονόρροια. Τα
κυριότερα συμπτώματα στην οξεία φάση της νόσου είναι η
δυσουρία, κάψιμο κατά την ούρηση και στην εξέταση παρατηρείται
φλεγμονή στο στόμιο της ουρήθρας και πυώδες έκκριμα. Σε
περίπτωση που δε γίνει θεραπεία προσβάλλονται οι βαρθολίνειοι
αδένες και οι σάλπιγγες.

Και στα δύο φύλα η γονόρροια μπορεί να προσβάλλει τον
πρωκτό και το ορθό έντερο. Εάν υπάρξει στοματική επαφή με
μολυσμένο άτομο μπορεί να μολυνθεί ο φάρυγγας και να
αποτελέσει εστία μόλυνσης.



Η διάγνωση της γονόρροιας γίνεται όταν παρουσιάζονται
εμφανή συμπτώματα. Η τεκμηρίωση της διάγνωσης επιτυγχάνεται
με την άμεση μικροσκόπηση εκκρίματος της ουρήθρας.

Θεραπεία

Η θεραπεία εξαρτάται από την εστία της λοίμωξης, τη
χρονιότητα ή μη της λοίμωξης και το εάν υπάρχουν επιπλοκές ή
όχι.

Όπως με όλα τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα (ΣΜΝ),
η θεραπεία της γονόρροιας περιλαμβάνει αποκλεισμό άλλων ΣΜΝ,
θεραπεία με αντιβιοτικά, έλεγχο σεξουαλικών συντρόφων και
έλεγχο αποτελέσματος της θεραπείας. Τα αντιβιοτικά που
χορηγούνται μπορεί να είναι κεφαλοσπορίνες, σπεκτινομυκίνη,
ερυθρομυκίνη, τετρακυλίνες και δοξυκυκλίνη. Στη χρόνια
γονόρροια απαιτούνται μεγαλύτερες δόσεις των ίδιων φαρμάκων.
Η θεραπεία της γονόρροιας έχει πάνω από 95% επιτυχία.

ΤΡΙΧΟΜΟΝΑΔΕΣ

Τι είναι οι τριχομονάδες και πώς μεταδίδονται;

Οι τριχομονάδες είναι παράσιτα, Trichomonas vaginalis, που
μολύνουν άντρες και γυναίκες. Στους άντρες μολύνουν την
ουρήθρα, ενώ στις γυναίκες τον κόλπο και τον τράχηλο. Οι
τριχομονάδες, συνήθως, συνοδεύονται και από άλλη σεξουαλικώς
μεταδιδόμενη νόσο όπως χλαμύδια, γοννόρροια κά.



Το παράσιτο αυτό μεταδίδεται κατά τη διάρκεια της κολπικής
σεξουαλικής επαφής με άτομο που είναι ήδη μολυσμένο με
τριχομονάδες. Ωστόσο, μπορεί επίσης να μεταδοθεί και μέσω
στενής σωματικής επαφής, καθώς και μέσω προσωπικών
αντικειμένων, όταν οι γεννητικές περιοχές έρθουν σε επαφή με
υγρά ή βρεγμένα αντικείμενα, όπως πετσέτες ή μουσκεμένα ρούχα
και καθίσματα αποχωρητηρίου στα οποία υπάρχουν τριχομονάδες.
Το παράσιτο αυτό δεν επιβιώνει στο στόμα ή στον πρωκτό. Εκτός
του ανθρωπίνου σώματος οι τριχομονάδες μπορούν να
επιβιώνουν για 45 λεπτά.

Συμπτώματα και διάγνωση

Όταν υπάρχουν συμπτώματα, εμφανίζονται σε 4 έως 20
ημέρες μετά τη μόλυνση. Στις γυναίκες περιλαμβάνουν ενόχληση,
κνησμό, περίεργη μυρωδιά, πόνο κατά την επαφή και την ούρηση,
μερικές φορές μικρή αιμορραγία, που διαπιστώνεται ως αλλαγή
χρώματος στα υγρά του κόλπου (ροζ υγρά). Η αιμορραγία από τον
τράχηλο δεν είναι συχνή.

Στους άνδρες τα συμπτώματα είναι
σπάνια και μπορεί να είναι μικρή έκκριση από το πέος και επίπονη
ή δύσκολη ούρηση και εκσπερμάτιση.

Θεραπεία

Η metronidazole είναι αρκετά αποτελεσματική για τη
θεραπεία. Χρησιμοποιείται ως τοπική θεραπεία ή σαν κάψουλες
από το στόμα. Με την έναρξη της θεραπείας θα πρέπει να
αποφεύγεται το αλκοόλ, γιατί δημιουργεί παρενέργειες. Οι έγκυες
θα πρέπει να αποφεύγουν το Metronidazole, ή να συμβουλεύονται
οπωσδήποτε το γιατρό τους. Η θεραπεία περιλαμβάνει και το
σύντροφο για να εκριζώσει το μικρόβιο από το ζευγάρι.

ΜΑΛΑΚΟ ΕΛΚΟΣ ΓΕΝΝΗΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ

Προκαλείται από ένα μικρόβιο και τα συμπτώματα τα οποία
εμφανίζονται μία εβδομάδα μετά από την μετάδοση
περιλαμβάνουν μία ανοικτή πληγή στα γεννητικά όργανα, η οποία
μπορεί να είναι επώδυνη, να προκαλεί πόνο στην ούρηση και
πολλά κολπικά υγρά στις γυναίκες. Η μετάδοση γίνεται με την
σεξουαλική επαφή και η διάγνωση με την εξέταση του εκκρίματος
από την πληγή. Τα αντιβιοτικά προσφέρουν μια πολύ καλή
θεραπεία.

Σήμερα η ύπαρξη του μαλακού έλκους δεν είναι τόσο
διαδεδομένη, παρόλη την έξαρση των Σ.Μ.Ν, τα οποία αυξήθηκαν
μέσω του μεταναστευτικού πληθυσμού στη χώρα μας. Το μαλακό
έλκος καταγράφηκε στην προηγούμενη δεκαετία με καλή όμως
θεραπευτική ανταπόκριση και πρόγνωση.

ΜΥΚΗΤΕΣ ΓΕΝΝΗΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ

Τα γεννητικά όργανα των γυναικών και των ανδρών
μπορούν να προσβληθούν από μύκητες. Η συχνότερη αιτία των
ασθενειών αυτών είναι ο μύκητας κάντιτα (Candida Albicans).
Στο γυναικείο κόλπο υπάρχουν μύκητες ο οποίοι, όταν
βρίσκονται σε φυσιολογική αναλογία, δεν προκαλούν προβλήματα.
Σύμφωνα με μελέτες, τρεις στις τέσσερις γυναίκες παρουσιάζουν
κολπική μυκητίαση τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους.
Οι μύκητες στον κόλπο οφείλονται στη μείωση της άμυνας
του οργανισμού, στη λήψη αντιβιοτικών, στη χρήση
αντισυλληπτικών χαπιών, σε ορμονικές διαταραχές κατά τη
διάρκεια τη ωορρηξίας, της περιόδου και της εγκυμοσύνης, όταν
υπάρχει ευαισθησία του οργανισμού, στενά ρούχα και συνθετικά
εσώρουχα.

Τα συμπτώματα στη γυναίκα είναι:

• Πόνος, φαγούρα, ερεθισμός, φλεγμονή στο αιδοίο και στον
κόλπο
• Κολπικές εκκρίσεις
• Πρήξιμο και κοκκίνισμα του αιδοίου
• Η εσωτερική επιφάνεια του κόλπου μπορεί να είναι
καλυμμένη με λευκό επίχρισμα
• Το δέρμα της περιοχής μπορεί να είναι ευαίσθητο και να
παρουσιάζει σπασίματα

Οι μύκητες είναι πιθανό να εμφανιστούν στη γεννητική
περιοχή και των ανδρών, πολύ πιο σπάνια όμως από ότι στις
γυναίκες. Η μυκητίαση στη γεννητική περιοχή των ανδρών
προκαλεί εξανθήματα στην περιοχή, ενώ μπορεί να υπάρχει
ερυθρότητα, φαγούρα, τσούξιμο. Κατά κύριο λόγο οι μύκητες στη
ανδρική γεννητική περιοχή οφείλονται στην πτώση της άμυνας του
οργανισμού.

Η διάγνωση βασίζεται στο ιστορικό, στην κλινική εικόνα του
ασθενούς και σε συμπληρωματικές εξετάσεις. Η άμεση συλλογή
υλικού από τον κόλπο, το αιδοίο ή το πέος και η μικροβιολογική
εξέτασή να τεκμηριώσουν τη μόλυνση. Επίσης είναι χρήσιμο να
αποστέλλονται δείγματα στο εργαστήριο για καλλιέργειες.
Η θεραπεία περιλαμβάνει πλύσιμο με αντισηπτικό σκεύασμα και
κρέμες με δράση κατά των μυκήτων που περιέχουν μικοναζόλη,
τερκοναζόλη, τιοκοναζόλη, κλοτριμαζόλη ή άλλα φάρμακα κατά
των μυκήτων.

ΠΗΓΗ:
"AIDS ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΣΜΝ"
Dr Θάνος Ασκητής
εκδ. ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ